www.miedzynarodowerynki.fora.pl

Asia Gęsiarz

Scharakteryzuj wpływ II fali kryzysu na globalny rynek kapitałowy

MagdaIgnarska

Jeśli mamy mówić o wpływie II fali kryzysu na rynek kapitałowy, proponuję rozpocząć od najważniejszych informacji dotyczących tego rynku.
Przedmiotem obrotu na tym rynku kapitałowym są instrumenty finansowe, których okres wymagalności jest dłuższy niż 1 rok. Funkcje runku kapitałowego: funkcja transformacji kapitału – zamiana danego papieru wartościowego na inny: sprzedaje się obligacje, kupuje akcje; funkcja mobilizacji kapitału – mobilizowanie kapitału z rąk drobnych inwestorów, do inwestorów, którzy wprowadzają go na giełdę, inwestują; funkcja informacyjna – poprzez notowanie akcji rynek kapitałowy informuje o tym jaką wartość mają one dla inwestorów; f. restrukturyzacji gospodarki – rynek kapitałowy służy jako miejsce do prywatyzacji przedsiębiorstw.

MagdaIgnarska

Podstawowym segmentem rynku kapitałowego jest giełda papierów wartościowych. Uczestnikami są emitenci instrumentów finansowych, czyli spółki akcyjne, skarb państwa, samorządy lokalne. Instytucje tego rynku to giełdy, komisje nadzoru finansowego, kapitałowego. Ponadto rynek kapitałowy charakteryzuje: efektywność operacyjna – możliwość bezzwłocznego zawarcia transakcji, ze względu na wysoką płynność na rynku i niski poziom kosztów transakcyjnych; oraz efektywność informacyjna – zapewnienie szybkiego i pełnego transferu informacji do wszystkich uczestników rynku.

MagdaIgnarska

Marzec 2010 – początek drugiej fali kryzysu, zaistniało ryzyko niewypłacalności państw. W okresie tym kapitał odpływał od rynku kapitałowego w stronę rynku pieniężnego – ze względu na fakt, iż na rynku pieniężnym możliwe jest szybsze wycofywanie się z inwestycji – łatwiejsza sprzedaż instrumentów finansowych. Wysprzedawane były akcje, kapitał odpływał w stronę np. bonów pieniężnych emitowanych przez skarb państwa lub np. Forexu. Mieliśmy do czynienia z substytucją rynku kapitałowego przez rynek pieniężny.

Dominika Kotwica

Aby móc prawidłowo rozumieć funkcjonowanie rynku kapitałowego, należy wspomnieć o jego fazach rozwoju, które układają się w cykl o możliwościach ciągłego powtarzania się. Pierwszą fazą jest uśpienie, kiedy to rynek jest słabo rozwinięty,akcje niedowartościowane oraz występuje niewielka liczba podmiotów. Następnie przechodzi w fazę manipulacji, gdy inwestorzy zaczynają lokować swe kapitały w tych akcjach, które szybko rosną. O następnej fazie spekulacji mamy do czynienia, gdy inni inwestorzy obserwując wzrost cen akcji przyciągają pozostałych, zwiększa się kapitalizacja, a ceny akcji przekraczają wartość księgową. Ostatnią jest faza konsolidacji i załamania, spadek powoduje ograniczenie handlu i płynności.

Dominika Kotwica

II fala kryzysu trwa do dziś, a jej kulminacja uwidoczniła się w problemach finansowych Grecji, Włoszech czy Cypru. Jej konsekwencją jest re-definicja roli Banków Centralnych, które miały być niezależne od władzy ustawodawczej i stymulować wzrost gospodarczy. Dziś EBC skupuje obligacje państw i mamy do czynienia z ciągłym dodrukiem pieniądza.

Barbara Buż

Zjawiska kryzysowe przyczyniły się do spadku zaufania klientów zarówno do funduszy inwestycyjnych, jak i całego rynku finansowego. Kryzys doprowadził spadku wartości aktywów, co było spowodowane znaczną przeceną instrumentów finansowych oraz ujemnym saldem nabyć tytułów uczestnictwa.

Skutki te były najbardziej widoczne w krajach europejskich, które do tej pory borykają się z kryzysem strefy Euro.

Notowane w Stanach Zjednoczonych spółki straciły na wartości, jednak skala spadku tych wartości była mniejsza niż w innych regionach.

Na kryzys bardzo szybko zareagowali klienci, zmieniając strukturę swoich oszczędności, nastąpiła rezygnacja z usług funduszy inwestycyjnych na rzecz innych instytucji finansowych, np. w Polsce nastąpiło przekierowanie na rzecz banków.

Sylwia Zal

Europa oczekiwała, że Grecy zacisną pasa. Problemy Grecji, a także innych krajów, rzutują na stabilność strefy euro.

Niezbędne stało się wzmocnienie, a także rozszerzenie kompetencji Europejskiego Funduszu Stabilizacji Finansowej. Nie było innego wyjścia, bowiem w kolejce po pomoc mogą ustawić się inne kraje. Europa musi szybko działać, ponieważ pogarszają się wskaźniki makroekonomiczne, a eksperci tną prognozy wzrostu.
Prowadzona latami polityka socjalna, polegająca na rozdziale przez elity rządzące efektów pracy tych, którzy pracują, na rzecz tych, dla których praca nie jest wyzwaniem – przynosi teraz żałosne efekty. I jeżeli ten stan rzeczy nie będzie zmieniony, to żaden fundusz stabilizacyjny nie będzie w stanie uratować bankrutującego kontynentu.

Dominika Kotwica

Druga fala kryzysu największe spustoszenie uwidacznia się w ogólnym niepokoju i niepewności dotyczącej rozwoju gospodarki światowej, finansów sektora publicznego. Musimy pamiętać, że sytuacja ta nie dotyczy jednak tylko głównych zagrożonych gospodarek strefy euro, jak też Japonii, gdzie zadłużenie publiczne sięga ok. 240%, USA gdzie już dawno przekroczyło 100% PKB, jak też Francji i Niemiec. Wraz z rosnącym niepokojem o wypłacalność tych krajów spada ich ocena wiarygodności kredytowej wg. głównych agencji ratingowych. Wraz z nadejściem drugiej fali kryzysu, aktorzy na rynkach finansowych zdawali się nie dostrzegać tego ryzyka. Wynikało to z przekonania, że główne potęgi finansowe strefy euro poręczały za zobowiązania jej słabszych członków. W momencie w którym stało się jasne, że owe gwarancje nie są takie oczywiste pomimo utworzenia funduszu stabilności strefy euro, wiarygodność finansowa południowoeuropejskich krajów strefy euro zaczęła dramatycznie spadać. Jednocześnie oprocentowanie ich długów zaczęła w piorunująco szybkim tempie rosnąć.

Dominika Kotwica

Kontynuując nasze rozważania, powinniśmy obrać kryteria w oparciu o które będziemy rozważać podjęty temat. Zacznijmy od ryzyka. W II fali kryzysu zauważalne stało się powolne zmniejszanie awersji do ryzyka na rynku finansowym. Miało to swoje przełożenie na wzrost oprocentowania obligacji, gdyż im wyższe oprocentowanie obligacji, tym większe ryzyko. Przykładem mogą być chociażby obligacje włoskie, gdzie w drugiej połowie 2011 do 2012 nastąpił wzrost nawet do 8%. W czasie kryzysu korporacje zaczęły być postrzegane jako bezpieczniejsze niż państwa. Stąd też, na początku 2010 r. obligacje największych korporacji były notowane niżej niż obligacje państw. Drugim kryterium jest płynność, gdzie zauważono mniejszą skłonność do poszukiwania płynnych lokat. Ale na ten temat może ktoś inny się wypowie?

Sylwia Zal

Co do kryzysu w Grecji. Rząd stojącej na skraju bankructwa Grecji próbuje ratować kraj. Parlament Grecji przyjął program oszczędnościowy, który był warunkiem otrzymania kolejnej transzy pomocy finansowej od Unii Europejskiej i Międzynarodowego Funduszu Walutowego. Grecja mocno zaciska pasa. Proponowe przez rząd reformy wzbudziły społeczny sprzeciw, ale tylko dzięki nim państwo może się podnieść z kryzysu.

Oszczędności:
- ograniczenia wydatków publicznych przez zmniejszenie zatrudnienia w sektorze publicznym o 15 tys. osób do końca roku,
- liberalizacja przepisów prawa pracy, czyli m.in. zmniejszenie płacy minimalnej o 20 proc. (z 751 euro do 600 euro miesięcznie, czyli 2500 zł).
- cięcia świadczeń emerytalnych,
- porozumienie z prywatnymi kredytodawcami, które przewiduje zmniejszenie zadłużenia o sumę 100 mld eu

Barbara Buż

Pojawił się tez problem płynności finansowej na międzynarodowych rynkach pieniężnych- klienci przestali ufać bankom, a banki sobie na wzajem. Okazało się, ze banki sa niezdolne bądź tez nie chcą chronić interesów swoich udziałowców. Okazało się również, jak nikła jest wiedza nadzoru banku na temat kredytobiorców i partnerów bankowych.

Kryzys dowiódł, że załamanie gospodarki może wystąpić w każdej chwili, bez wyraźnego ostrzeżenia- jest to skutek giełdyzacji gospodarki i nadmuchiwania baniek, a pęknięcie takiej bańki na rynku nieruchomości, walutowym lub giełdowym prowadzi do destabilizacji gospodarki.

Barbara Buż

Śledząc sytuacje na rynku finansowym, w momencie rozpoczęcia drugiej fali, Bank Światowy znacznie obniżył prognozy wzrostu zarówno dla państw rozwiniętych, jak i rozwijających się. I tak np. prognozy BŚ odnośnie wzrostu gospodarki na rok 2012 wynosiły początkowo 3,6% (zgodnie z raportem opublikowanym w czerwcu 2011), po czym spadły one do poziomu 2,5%. Prognoza dla strefy euro osiągnęła ujemny poziom -0,3%, co w porównaniu z raportami z 2011 roku, gdzie zapowiadano wzrost 1,8% było dość dużym spadkiem.
Jak wspomniałam we wcześniejszym poście, rezultatem kryzysu stało się obniżenie zaufania do banków i innych instytucji finansowych, nie tylko w USA, ale i w Europie. Załamanie na rynku kredytów hipotecznych zaskutkowało spadkiem popytu inwestycyjnego i konsumpcyjnego na świecie.

Kryzys bardzo mocno dotknął strefę euro, doprowadzając do recesji. Najbardziej dotkliwe skutki odczuły państwa, w których doszło do pęknięcia bańki spekulacyjnej na rynku nieruchomości (Hiszpania, Irlandia)- bańka spekulacyjna rosła na skutek niskich stóp procentowych. Drugą grupą państw,które najbardziej odczuły kryzys były państwa uzależnione od importu np. Niemcy. System finansowy Unii Europejskiej był poważnie zagrożony.

Odpowiedzią na zagrożenie było stworzenie Europejskiego Funduszu Stabilności Finansowej, którego celem było niedopuszczenie do ponownego załamania, a jednocześnie powstrzymać rozprzestrzenianie się greckiej zarazy.

Spodziewano się, że pomoc przyznana Grecji i zastrzyk finansowy dla instytucji bankowych ze strony EBC, poprawi sytuację w UGiW. Jak się jednak okazało po publikacji indeksu PMI (indeks ten przedstawia aktywność w sektorze produkcyjnym, skłąda się na niego 5 subwskaźników, jest on publikowany co miesiąc i obrazuje z wyprzedzeniem koniunkturę nie tylko w sektorze produkcyjnym ale i całej gospodrace) za marzec 2012 dla gospodarki Francji i Niemiec iż nadal gospodarki te kurczą się, a w całej strefie euro osiągnął wartość 48,7 pkt (Pmi=50 oznacza rozwój sektora wytwórczego i całej gospodarki, PMI<50 jest oznaką spowolnienia)

MagdaIgnarska

Nawiązując jeszcze za Dominiką do cen obligacji, warto podkreślić, że podczas kryzysu obligacje np. niemieckie charakteryzowały się ujemną rentownością, co oznacza, że inwestorzy nie żądali oprocentowania, liczono na samą możliwość kupna, płacono za to, aby mieć pewność odzyskania w przyszłości wkładu finansowego. Bardzo nisko oprocentowane były także obligacje japońskie- postrzegano je jako tzw. bezpieczną przystań

Sylwia Zal

To prawda, jeszcze nie tak dawno inwestorzy chętnie lokowali swój kapitał w japońskich obligacjach. Niestety Japonia powoli traci status bezpiecznej przystani. To dlatego, że od wielu lat rośnie tam wysokość długu publicznego do PKB. Kolejne agencje ratingowe sukcesywnie od połowy 2011 roku obniżają ocenę kredytową Japonii. Niebawem także i w ten kraj uderzy kryzys.